Osobowość psa

Od wieków psy zawsze żyły w stadzie, dlatego dziś jako towarzysze, traktują swoją rodzinę jako członków stada. Opiekun zwierzaka musi przyjąć rolę przewodnika, jego silna pozycja lidera przyczyni się do sukcesu w wychowaniu psa. Jest bowiem dla niego kimś ważnym, wyznacza granice, reguły zachowania, co można, czego nie wolno.

Każde zachowanie psa jest ważnym komunikatem, na jego podstawie można określić stan emocjonalny w jakim w danej chwili się znajduje. 

Taki sobie żarcik.
-Wie Pan, mam bardzo zdolnego psa. Jak wraca ze spaceru drapie łapą w drzwi, pokazując, abym je otworzył.
- A tam Mój, proszę Pana, ma własny klucz od drzwi. 

Bardzo ważnymi elementami wychowania pieska są zabawa i dotyk. Te dwa źródła przyczyniają się także do wymiany uczuć pomiędzy psem a opiekunem. Zabawa to przeżywanie radości, satysfakcji, niwelowanie napięć, stresu. Dotyk natomiast jest źródłem wymiany uczuć, przywitania, wzajemnej satysfakcji i dobrego samopoczucia. Zawsze należy obserwować pupila, jak zachowuje się w codziennych sytuacjach. Nasza wiedza dotycząca potrzeb i zachowania psa pozwoli nam przewidywać jego zachowanie w różnych sytuacjach i określić osobowość pieska.

Psy są bardzo towarzyskimi zwierzakami. Ich osobowość i zachowanie są tak samo zróżnicowane jak zachowania ich opiekunów. Te mądre zwierzaki oprócz słów i gestów właściciela mocno odbierają jego emocje. Agresja właściciela doprowadza do agresji psa, lenistwo, ospałość opiekuna rzutuje na podobne zachowania pupila. Znęcanie się fizyczne, głodzenie, brak opieki doprowadza do nieakceptowanych i bardzo niebezpiecznych zachowań.

Osobowość psa kształtowana jest poprzez dziedziczenie pewnych cech i wzorców zachowań przypisanych rasie, doświadczeń z wczesnego szczenięctwa przy matce, ale w dużej mierze kształtuje się pod opieką opiekuna. Największym i najczęstszym błędem, popełnianym przez człowieka, w imię miłości do pupila, jest jego uczłowieczanie. Pies nigdy nie będzie postępował jak człowiek. Do najbardziej psich zachowań należą: obrona terytorium, węszenie i szukanie śladów, pogoń za uciekającymi obiektami, komunikacja z innymi psami. Posiada także wrodzone predyspozycje społeczne: podąża za człowiekiem, poszukuje jego opieki i komunikacji.

Analizując temperament i charakter psa należy zwrócić uwagę, na wzajemne oddziaływanie cech osobowości.

Grupa 1.

Psy bardzo dominujące. Najwyższą pozycję zajmują psy do walk. Są skłonne do dominacji i agresji terytorialnej. Mają silną indywidualność. Są odważne, żywiołowe, skore do nauki, ale nie towarzyskie.

Grupa 2.

Psy dominujące. Do tej grupy należą psy pasterskie i zaganiające. Są aktywne, pełne energii, podejmują wiele działań, bardzo zdolne i chętne do nauki, towarzyskie, sprowokowane mogą być agresywne.

Grupa 3.

Psy niezależne. Nie zwracają uwagi na ludzi, są niekonfliktowe. Nie żebrzą o pieszczoty i zabawy. Polecenia wykonują tylko wówczas jeżeli otrzymują za nie nagrody.

Grupa 4.

Psy powolne. Należą do nich psy stróżujące, charty, gończe. Niechętnie podejmują próby działania, zrównoważone, posłuszne, towarzyskie, akceptują towarzystwo człowieka, wolno się uczą.

Grupa 5.

Psy uległe „leniwe”. Grupa psów do towarzystwa. Nie podejmują żadnych prób działania. Nie rozwiązują problemów, nie lubią zmian, hałasu, podróży, bardzo towarzyskie. Potrzebują uregulowanego trybu życia. Łatwo wpadają w panikę. Bardzo wolno się uczą.

Można stwierdzić, że genetyka poważnie wpływa na osobowość psa, ale i w poszczególnych rasach zdarzają się różne charaktery.

Nie ma zatem idealnego psa. Psy z dużym temperamentem szybko się uczą i podejmują działania, te powolne i uległe są spokojne, ustabilizowane i towarzyskie.

Pies jest jedynym zwierzęciem, które potrafi wyrazić zadowolenie lub śmiać się….kręcąc lub wymachując ogonem…. i czyni to nieporównanie wdzięczniej i naturalniej niż człowiek, strojący obłudne grymasy ./Artur Schopenhauer/.

Kiss & Hug

sweet_dziewuszka